همنوا | فرشید باغشمال 

به گزارش آذرپیام، سردار علی محمدی، در گفتگو با خبرنگاران، از جمع‌آوری ۵۲۴ نفر از اتباع غیرمجاز در سال جاری خبر داد و تأکید کرد که این اقدام با هدف پاسخگویی به درخواست‌های عمومی و رعایت سیاست‌های کلان کشور صورت گرفته است.

وی اشاره به افزایش تلاش‌های کنترلی، به کارفرمایان توصیه کرد تا از به‌کارگیری اتباع غیرمجاز خودداری کنند.

تبریز و آذربایجان، بعد از یک دوره کوتاه رونق گردشگری سلامت، سال‌هاست که از اتباع کشورهای شمالی، تقریباً بی‌نصیب است. این روزها «تبعه غیرمجاز» در ایران، نام پوشیده «مهاجران افغانستانی» است.

حضور مهاجران آواره‌ افغانستانی در خراسان (که با افغانستان هم‌جوار است) و شهرهای مرکزی ایران، چندان عجیب و دور از انتظار نیست. زبان مشترک، مسافت نزدیک و آب‌وهوای مشابه با افغاستان، باعث می‌شود افغانی‌ها، به راحتی خود را به مشهد، بیرجند، تهران، قم،  سمنان، یزد، شیراز و اصفهان و دیگر شهرهای مرکزی ایران برسانند و به دنبال کارگری و معیشت و گذران عمر باشند، اما حضور افغانی‌ها در تبریز، کم سابقه است. چگونه است که تبریز، با بیش از 1 هزار کیلومتر فاصله تا افغانستان، با آب‌وهوای سرد و گویش کاملاً متفاوت، در مدت چند ماه، بیش از 500 مهاجر غیرقانونی را پذیرفته است؟

پاسخ، چندان دشوار است. بروز یک دلسوزی نابجا، نه تنها مردم عامه، بلکه مسئولان و متولیان امر را نیز بر آن داشته تا با کمترین گزینش و معیارگذاری لازم، مرزهای اجتماعی و سیاسی کشور را به سوی مهاجران باز کنند. در این که بسیاری از مهاجران افغانی، افراد مستمند و بی‌آزاری هستند، شکی نیست، اما سوال این‌جاست که چرا باید این حجم از رهاشدگی و فقدان نظارت در جامعه، جاری و ساری باشد که مهاجر افغانی، دقیقاً عرض ایران را طی کند، از خراسان تا تبریز، ده‌ها شهر را پشت سر بگذارد و هیچ مانع قانونی را در این مسیر 1 هزار کیلومتری متوجه خود نبیند. روزگاری در ایران، افراد برای تردد روزمره در سطح شهر، مدارک هویتی به همره داشتند و سوال «چه نسبتی با هم دارید؟» پرسش رایج کوچه و خیابان بود، آن سختگیری (که چه بسا در فضای ملتهب دهه 60 ضروری هم بود) امروز به جایی رسیده که فوج‌فوج جمعیت افغان، به صورت غیرقانونی وارد کشور می‌شوند، در شهرهای مختلف سکنا می‌گزینند و فرصت‌های اشتغال و سلامت و آموزش و کسب‌وکار را در اختیار می‌گیرند؟

جنگ تحمیلی 12 روزه، نشان داد که دشمن، تا چه حد روی اتباع غیرقانونی، حساب باز کرده است. باز هم تاکید می‌شود که غالب مهاجران افغان، افراد مظلومی هستند، اما به گواه گزارش‌های پلیس، کم نبوده مواردی که عملیات‌های تروریستی با مداخله مستقیم این مهاجران، تدارک دیده شده بود.

اهتمام دولت و پلیس برای بیرون راندن مهاجران افغانستانی، اگرچه دیر، اما بسیار مغتنم و سودمند است. در این ارتباط، پشتوانه مردمی و همراهی رسانه‌ها حائز اهمیت است. پرهیز از احساسات‌زدگی و ترحم بی‌جا و همچنین بی‌توجهی به جوسازی‌هایی که غالباً برای نفرت‌پراکنی علیه ایران در شبکه‌های مجازی صورت می‌گیرد، ضرورت اجرای مطلوب طرح دولت است.

این طرح در صورت اجرا، قطعاً به سود خود افغانستانی‌ها عزیز است، به طوری که:

آن‌هایی که به صورت قانونی در ایران به سر می‌برند، در چتر حمایت دولت، می‌توانند فعالیت کنند، سرمایه‌گذاری کنند و البته مالیات بپردازند و پایبند قوانین ایران باشند.

مهاجرانی نیز که به صورت غیرقانونی وارد ایران شده‌اند، می‌‌توانند با امید بیشتر، به آغوش میهن بازگردند و به فکر ساختن افغانستانی آباد و مستقل باشد.