رئیس اداره حفاظت محیط زیست مشگین شهر گفت: با هدف کاهش تعارضات با خرس قهوه ای، آموزش چهره به چهره توسط محیط بانان مستقر در پاسگاه محیط‌بانی شابیل برای کوهنوردان و گردشگران در منطقه اثر طبیعی ملی سبلان انجام می شود.
از وقتی که چشم باز کردیم مرتبا در برابر درخواست مسئولین برای رعایت مصرف و صرفه‌جویی آب ، برق ، گاز، نان و اصولا مشارکت مردم در هر زمینه دیگری مانند پرداخت مالیات؛ اهدای انواع کمک‌های مردمی و گلریزان برای محرومان و آسیب‌دیدگان سراسر جهان، واریزی بموقع فیش، قبض، جریمه،عوارض و پایان کار بودیم. اما اینها پایان کار نبودند.
در هفته‌ها و ماه‌های اخیر، بار دیگر زمزمه‌هایی از اجرای پروژه‌های عظیم و پرهزینه انتقال آب از منابعی چون خلیج فارس، دریاچه وان یا دریای سیاه به میان آمده است. طرح‌هایی که نه‌تنها از منظر اقتصادی و زیست‌محیطی غیرقابل توجیه‌اند، بلکه عملاً بازتولید همان نگاهی هستند که دریاچه را به این وضعیت کشاند
با پیروزی کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ و قدرت گرفتن رضاشاه، خیزش‌های سیاسی عمده‌ای در گوشه‌وکنار ایران روی داد که در پاره‌ای اوقات، جهت‌گیری خودمختاری نیز داشت؛ از آن جمله شورش اسماعیل سیمیتقو که با بهره بردن از اوضاع آشفته ایران در ایام جنگ جهانی اول در تابستان سال ۱۹۱۸ میلادی، توانست قدرت خود را در غرب دریاچه ارومیه تثبیت نموده و با تجهیز 20 هزار نفر از کردها، دولتی خودمختار با مرکزیت ارومیه بنا نهد.
مدیرعامل سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری تبریز از نصب نخستین تندیس برنزی جبار باغچه‌بان با ارتفاع ۴ متر در این شهر خبر داد.
«همراه جابربن عبدالله انصاری به زیارت قبر حسین (ع) رهسپار شدیم. هنگامی که نزدیک کربلا رسیدیم، جابر در نهر فرات غسل کرد و لباس پوشید، آنگاه سر کیسه عطری را باز کرد و مقداری از آن بر بدن خود پاشید و خود را خوشبو ساخت. هر گامی که به سوی قبر امام حسین (ع) برمی داشت، زبانش به ذکر و یاد خدا مشغول بود.»
تبریز، این شهر پرصلابت و مملو از تاریخ، دو روز را در دل تقویم خود دارد که هرکدام روایتگر بخش مهمی از هویت این دیار است: چهاردهم مرداد، روز مشروطه، و بیست و نهم بهمن، سالگرد قیام مردمی که علیه استبداد ایستادند. اما گویا این دو روز قرار نیست هم‌زمان به رسمیت شناخته شوند؛ بلکه بین مسئولان و مردم تبریز بر سر کدام روز باید به عنوان «روز تبریز» نام بگیرند، اختلافی جدی شکل گرفته است.
بعد از 24 سال تلاش و انتشار 711 شماره، دل کندن از دنیای کاغذ و هجرت به فضای مجازی سخت است. بی‌رحمانه سخت! برای ما که صدای خِش‌خِش کاغذ، بوی تازه‌ی جوهر و هیجان دیدن نسخه‌ی تازه‌ی هفته‌نامه آذرپیام را با وَلَع صبحگاهی هورت می‌بلعیدیم... به والله این کوچ اجباری چیزی کم از ترک خانه‌ی پدری نیست! اما مگر چاره‌ای هست؟
قول نمی‌دهم دنبال‌رو موج شویم. ما اسیر فالوور خَری، لایک‌گدایی، یا پروپاگاندای سخیف نخواهیم شد. ما نه محتوا را با عدد می‌سنجیم، نه صداقت را با ویو. ما به جای «زیاد» گفتن، «درست» گفتن را برمی‌گزینیم.
میراث صنعتی از حوزه‌های مغفول در مباحث میراث و هویت ملی است. بخش عمده‌ای از این غفلت تاریخی، مربوط به حوزه پژوهش و پیوند آن با طرح‌های اجرایی است. «دکتر پیروز حناچی» استاد دانشکده‌های معماری و هنرهای زیبا، در زمره پژوهشگرانی است که گام‌های علمی و عملی در این حوزه برداشته‌است.
میراث فرهنگی آذربایجان‌شرقی در حالی از سرمایه گذاری ۴۲ هزار میلیارد ریالی بخش خصوصی برای ساخت هتل پنج ستاره در تبریز خبر داده که به نظر نمی‌رسد رویکردهای کلان سرمایه‌گذاری در هتل‌سازی، تناسب خاصی با اقلیم گردشگری تبریز داشته باشد.
